Przedszkole nr 6 w Świeciu

 

Nawigacja

BIEDRONKI

ROZWÓJ DZIECKA 3/4-LETNIEGO

 

ROZWÓJ DZIECKA 3-LETNIEGO

CIEKAWOŚĆ ŚWIATA

Wiele rzeczy go interesuje i chętnie o nie pyta

  • Ma coraz lepszą pamięć, może się już nauczyć prostej piosenki albo wierszyka

  • Wie, jakiej jest płci i jak ma na imię.

  • Rozumie, do czego służą przedmioty codziennego użytku.

  • Potrafi rozwiązywać proste problemy, np. wie, że trzeba dosunąć do regału krzesło, by dosięgnąć czegoś, co znajduje się wysoko na półce.

  • Radzi sobie z prostą układanką.

  • Wie, ile to jest jeden (klocek, miś), ile dwa (samochody), a co znaczy „wiele”. Rozumie pojęcia w rodzaju „mniej”, „więcej”, „mniejszy”, większy”. Potrafi segregować przedmioty (np. do jednego pudełka wkłada klocki, do drugiego misie). Te umiejętności są ważniejsze od wymieniania cyferek po kolei (mnóstwo dzieci recytuje „jeden – dwa – trzy”, ale nic to dla nich nie znaczy).

Jeśli dziecko nie zadaje pytań, nie jest zainteresowane otoczeniem, nie układa prostych układanek, spróbuj poświęcać mu więcej czasu. Baw się z nim i rozbudzaj jego ciekawość.

MOWA I WYMOWA

  • Używa kilkuset słów (a rozumie jeszcze więcej) i prawie wszystkich części mowy (czasowników rzeczowników, przymiotników itp.).

  • Buduje zdania, także przeczące.

  • Choć stosuje reguły gramatyczne, wciąż robi błędy. Większość trzylatków opuszcza trudne głoski lub zastępuje je innymi, przestawia sylaby, ale nawet obce osoby mogą wiele zrozumieć z tego, co dziecko mówi.

  • Może się zacinać, zwłaszcza gdy jest przejęte lub się spieszy. Nie zwracaj na to uwagi, nie upominaj. Bo gdy smyk uzna, że ma problem z mówieniem, trudniej mu będzie przekroczyć ten etap.

  • Maluch w tym wieku mówi już o sobie w pierwszej osobie („Chcę iść na dwór”, zamiast „Jaś chce...”).

  • Rozumie polecenia i przynosi właściwą zabawkę, nawet jeśli nie pokażesz jej palcem.

  • Potrafi wskazać wiele części ciała.

  • Jest w stanie śledzić akcję bardziej złożonych bajek.

Jeśli twój trzylatek prawie nie mówi, zabierz go do logopedy, który sprawdzi, czy nie kryje się za tym jakiś problem. Zbada, czy malec dobrze rozumie, co się do niego mówi, w razie potrzeby poprosi o konsultację psychologa, laryngologa lub foniatrę. Niezależnie od przyczyn kłopotów pomoże malucha „rozgadać”. Do logopedy trzeba pójść także wtedy, gdy trzylatek mówi tak niewyraźnie, że rozumieją go jedynie najbliżsi.

SPRAWNOŚĆ MANUALNA

  • Ruchy rąk są coraz lepiej skoordynowane.

  • Jedna ręka zaczyna dominować.

  • Dziecko rysuje i maluje, a jego rysunki są coraz mniej przypadkowe, choć na ogół trudno odgadnąć, co przedstawiają.

  • Rysuje zamknięte kółko, próbuje kolorować obrazki, choć robi to niedokładnie.

  • Umie ulepić wałeczek z plasteliny i nawlec duży koralik na sznurówkę.

  • Z zapałem pomaga w ugniataniu ciasta.

  • Próbuje używać nożyczek, choć sprawia mu to sporo trudności.

  • Buduje wieżę z około ośmiu drewnianych klocków.

Jeśli twoje dziecko ma mało sprawne rączki, zachęcaj je do prac plastycznych. Dostarcz mu różnych przyborów plastycznych (kredki, farby, plastelina, koraliki). Pozwól malować palcami na dużych powierzchniach (np. arkuszu szarego papieru). Doceniaj wysiłek malucha i zbieraj jego prace, żeby wiedział, że są dla ciebie ważne.

SPRAWNOŚĆ RUCHOWA

  • Trzylatek bez kłopotu biega, omija przeszkody i nie wywraca się z byle powodu.

  • Schodzi ze schodów, stawiając nóżki na przemian.

  • Na spacerach uwielbia urozmaicać sobie marszrutę: chodzi po krawężnikach, podjazdach dla wózków, schodkach.

  • Potrafi kręcić się wokół własnej osi, podskakiwać, kucać, chodzić na palcach, stać na jednej nodze i zeskoczyć ze schodka, nie tracąc równowagi podczas lądowania.

  • Wspina się po drabinkach, zjeżdża ze zjeżdżalni, jeździ na trzykołowym rowerku.

  • Próbuje naśladować czyjeś ruchy.

  • Łapie i rzuca piłkę.

Jeśli twoje dziecko jest mało sprawne fizycznie, postaraj się, by miało jak najwięcej okazji do zabawy na świeżym powietrzu. Pozwól mu korzystać z urządzeń na placu zabaw, nie strasz („Spadniesz, nabijesz sobie guza, złamiesz rękę”), ale czuwaj nad nim. Jeśli jest bardzo niezdarny i masz wrażenie, że pozostaje daleko w tyle za rówieśnikami, wybierzcie się do pediatry.

ROZWÓJ SPOŁECZNY

Niektóre dzieci są bardzo towarzyskie, a inne mniej. Ale wszystkie trzylatki interesują się rówieśnikami i potrzebują ich. Trzylatek potrafi okazywać współczucie, bawić się z kimś, zawierać znajomości, a nawet się zaprzyjaźniać.

Jeśli malec jest odludkiem, postaraj się, by miał jak najwięcej okazji do przebywania wśród rówieśników. Chce się bawić z dziećmi? Świetnie. Woli obserwować z boku? Też dobrze. Nie przejmuj się wojnami w piaskownicy, ale reaguj, gdy smyk wyrywa zabawki albo ciągnie kogoś za włosy: on dopiero uczy się reguł i ktoś musi mu powiedzieć, że tak się nie robi. Jeżeli dziecko jest wyjątkowo nieśmiałe, nie steruj nim („Podejdź do chłopca i powiedz, jak masz na imię”), lecz daj mu szansę, by włączyło się do zabawy z własnej inicjatywy. Będzie mu łatwiej, jeśli spotka się z jednym rówieśnikiem, a nie całą rozbrykaną grupką.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, ale...

Jeżeli twój trzylatek w jakiejś dziedzinie wyraźnie odstaje od rówieśników np. jest o wiele mniej sprawny ruchowo albo dużo gorzej rysuje, spróbuj ustalić przyczyny tej sytuacji. Im wcześniej zaczniecie pracować nad tym, co sprawia dziecku kłopoty, tym większa szansa, że dogoni ono rówieśników. Oczywiście nie każdy brzdąc musi być świetnym rysownikiem albo sportowcem, ale każdy powinien robić postępy i rozwijać się harmonijnie (dlatego nie wolno np.zaniedbywać rozwoju fizycznego na rzecz umysłowego lub odwrotnie).
 

ROZWÓJ 4-LATKA- czyli co 4-latek umieć powinien

 Dziecko czteroletnie znacznie lepiej niż trzyletnie orientuje się w otoczeniu i nie potrzebuje bliskości dorosłych w takim stopniu jak trzylatek, jest bardziej ufne. Nie ma większych problemów z adaptacją do nowych sytuacji, osób, rzeczy czy pomieszczeń. Umie podporządkować się normom, zasadom (np. podczas pełnienia dyżuru), zna imiona dzieci w grupie przedszkolnej, jest zaciekawione wybranymi elementami nowego środowiska. Zdobyte umiejętności ruchowe zwiększają jego poczucie niezależności i pomagają w poznawaniu otoczenia. Jest zręczne i energiczne fizycznie, pomysłowe i samodzielne.

Pożądane zachowania dorosłego w tym okresie rozwoju dziecka to:  nie wyręczanie dziecka w codziennych czynnościach, konsekwencja podczas przestrzegania przyjętych norm i zasad, opanowanie i cierpliwość w odpowiadaniu na pytania, pomysłowość w projektowaniu czynności o charakterze twórczym, bogactwo wypowiedzi językowych, czujność podczas organizowania zabaw ruchowych, np. w terenie

1. Ogólna sprawność ruchowa

Intensywnie rozwija się u niego wielka motoryka, np. szybko biega, dobrze rzuca piłką i potrafi kopać ją w biegu, podskakuje i tańczy, skacze na jednej nodze, jeździ na rowerze z trzema kółkami, samodzielnie schodzi ze schodów, stawiając naprzemiennie nogi. Nabiera zwinności, staje się wrażliwe na muzykę, lubi tańczyć.

-Słucha, rozumie i reaguje na polecenia nauczycielek w trakcie zabaw ruchowych.

-Ustawia się w parach, kole, rzędzie, gromadce, rozsypce.

-Wspina się na drabinki oraz różne sprzęty.

-Poprawnie wykonuje podskoki, zeskoki, przeskoki.

-Zachowuje równowagę przy chodzie po ławeczce.

-Potrafi samo huśtać się na huśtawce.

-Rzuca piłką.

2. Samodzielność

Czterolatek potrafi samodzielnie ubrać się i rozebrać, posługiwać się widelcem i wybrać produkty na kanapkę, którą chce zjeść; rozumie zależność ubioru od pory roku, znaczenie czynności higienicznych; kontroluje czystość własnego ciała i ubioru; nabywa odporności na niepowodzenia; zaczyna mieć wiarę we własne siły; umie porządkować zabawki na półkach, sprzątać po posiłkach i zajęciach; doraźnie pomaga w pracach domowych, np. w nakrywaniu do stołu, a podczas posiłku opowiada, co zdarzyło się w przedszkolu. Jego działania są już celowe i zaplanowane.

-Dziecko załatwia potrzeby fizjologiczne.

-Prawidłowo posługuje się sztućcami.

-Samodzielnie myje ręce oraz Samodzielnie myje zęby

-Potrafi wytrzeć sobie nos

-Podejmuje próby zapinania guzików i zasuwania suwaków.

-Ubiera samodzielnie podstawową garderobę.

-Przekłada ubranie na prawą stronę.

-Okazuje radość i zadowolenie z dobrze spełnionych obowiązków i dyżurów.

3. Dojrzałość społeczna

Czterolatek zna i uświadamia sobie te normy, według których ocenia zachowanie własne i innych, ale nadal reaguje gwałtownie i jest konfliktowy. Podejmuje próby czekania na swoją kolej. Często nie podporządkowuje się zawartym umowom i obowiązującym w grupie zasadom. Lubi przeciwstawiać się poleceniom, które do tej pory wykonywał bez jakichkolwiek oporów, dlatego potrzebne jest w tym okresie określenie przez dorosłego jasnych granic postępowania, stanowczość i konsekwencja. U dziecka czteroletniego obserwuje się chęć podobania się innym. Dlatego chętnie zwraca na siebie uwagę, często domaga się pochwał ze strony dorosłych. Ma wyraźne poczucie „ja”, co wyraża poprzez bunt, upór, rywalizację i władczość. Jest to również przyczyną przejawów fizycznej agresji. Dorosły musi towarzyszyć dziecku w porządkowaniu przez niego świata i powinien dokładnie określić jego obowiązki.

-Łatwo nawiązuje kontakt z rówieśnikami.

-Szuka pomocy nauczycielki w sytuacjach konfliktowych.

-Szybko reaguje na polecenia nauczycielki.

-Przewodzi zabawie.

-Przestrzega zawartych umów, choć zdarza się ,że „łamie” ustalone zasady

-Posługuje się zwrotami grzecznościowymi: proszę, dziękuję, przepraszam.

4. Sprawność manualna

U dziecka czteroletniego pojawiają się również ruchy narzędziowe – praksje i dlatego zaczyna ono dużo rysować, malować, lepić, często sięga po nożyczki, ponieważ sama czynność przecinania jest dla niego atrakcyjna. Konstruuje z różnego rodzaju klocków. U czterolatka wyraźnie ujawniają się potrzeby tworzenia i wyrażania siebie, dlatego należy mu dostarczyć bogatego materiału do zabaw konstrukcyjnych, do malowania, wycinania, wydzierania, układania, rysowania, modelowania, eksperymentowania kolorami .

-Rysuje tylko prawą ręką, lewą ręką, oburącz

-Podejmuje próby wypełniania konturów przedmiotów na dużych obrazkach

-Drukuje kilka wielkich liter

-Podejmuje próby cięcia papieru nożyczkami

-Rysuje prosty dom

-Rysuje postać człowieka

5. Rozwój mowy i myślenia

Czterolatek zna ok. 1500 słów, mówi w miarę płynnie i zadaje wiele pytań typu: „kiedy?”, „dlaczego?”. Buduje zdania złożone, wzrasta jego zasób słownictwa. Używa większej liczby rzeczowników określających nazwy zawodów, pojazdów, miast, ulic i przyimków określających wielkość i położenie przedmiotów w przestrzeni. Zauważa się u niego rozwój słuchu fonemowego. Dziecko czteroletnie dzieli wyrazy na sylaby, tworzy rymowanki,

-Prawidłowo wymawia wyrazy.

-Sprawne językowo, śmiało inicjuje dialog z rówieśnikami i dorosłymi.

-Potrafi uważnie słuchać opowiadań.

-Potrafi przewidzieć dalszą część opowiadania.

-Nazywa i wyróżnia z ilustracji znane przedmioty, osoby, zwierzęta, wykonywane czynności.

-Rozwiązuje proste zagadki o znanych przedmiotach, roślinach i zwierzętach.

-Potrafi ułożyć w kolejności obrazki historyjki składającej się z co najmniej 2 części.

-Składa obrazki pocięte na 3-6 części.

-Odtwarza wiersze i piosenki.

6. Czynności poznawcze

W tym wieku wzrasta ciekawość poznawcza dziecka, dlatego zadaje ono coraz więcej pytań i domaga się udzielania konkretnych odpowiedzi na czasem trudne dla dorosłego pytania. Interesuje się książeczkami, tworzy długie historyjki na bazie treści poznanych utworów literackich oraz będących wytworem jego fantazji.

-Zna własne imię i nazwisko.

-Zna nazwę miasta, w którym mieszka

-Wyodrębnia i nazywa części ciała człowieka.

-Rozpoznaje zmiany zachodzące w przyrodzie i wiąże je z aktualną porą roku.

-Określa podstawowe zjawiska atmosferyczne i wiąże je z aktualną porą roku.

-Pamięta zbiór przedmiotów np. czterech i zauważa, którego brakuje

-Wyróżnia części roślin– łodyga, liście, kwiat, owoc, korzeń

-Rozróżnia wszystkie kolory

7. Obszar edukacji matematycznej

-Posługuje się określeniami odnoszącymi się do kierunków w przestrzeni (przód  tył, góra– dół, przed siebie– za siebie, w bok)

-Posługuje się określeniami odnoszącymi się do położenia przedmiotów w przestrzeni (daleko– blisko, dalej– bliżej, wyżej– niżej)

-Dokonuje globalnej oceny ilościowej, stosując określenia: mniej, więcej, tyle samo

-Stosuje określenia: cięższy, lżejszy, waży tyle samo.

-Porównuje liczebność zbiorów łącząc w pary, posługuje się określeniem para.

-Nazywa podstawowe figury geometryczne: koło, kwadrat, trójkąt.

-Klasyfikuje przedmioty wg jednej lub więcej cech (przeznaczenia, wielkości, koloru).

-Posługuje się liczebnikami 1-4.

-Posługuje się określeniami: pusty, pełny.